Kayip zamani oynamak

Kayıp zamanı oynamak

Kayıp zamanı oynamak kendi kendine iadeli tahütlü mektup atmak gibi anlamsız
başka biriyle seni unutmak kolay
ama şehri unutmak zor
şehri yaralayan insanlarıydı
ve yaralı bir şehir en çok bana saldırmayı seviyordu
bu şehrin viyadükleri vardı
korkmamak için korkarak saklanacak bir yer
ama daha çok daha ve birkaç kişi falanca feragat ihtimal gibi geldi kurtulmam
onun sen olma ihtimali korkutuyor belli ki
bunu anlamak için birimizi şehre gömmek gerekiyordu
nerde olduğunu söylemeyeceklerdi bana
sen ise beni arama çabalarından sıkılacaktın
ben şehri unutacaktım
sır olacaktı altısı çocukları
sırat vakti hesaba çekilirken ben orada olacaktım
kusacaktım üstüne
ben arkandan gelmeyecektim yine
kucağımda şehri taşıyacaktım geçerken
hile yapacaktım
simit çalacaktım
çocukluğumdan muaf olacaktım
senle cehennemde olmaktansa
sırat köprüsü altında yaşamayı isteyecektim
götüme bu şehrin tramvaylarını sokacaktım
gözüme dalacaktım
rüzgara karşı şehre işeyecektim
seni bulmak için mecazlar kazacaktım
atıma atlayıp elma şekerimi ısıracaktım
bu şehrin eski bir hikayesi olacaktım belki de
akli dengesini yitirmiş mekanın ortasına çömelip
ne yapma gerek diye şehre bağıracaktım
deliği tutturamayıp şekil yapacaktım
kendime delikli nane veya
abuk şekeri alacaktım



-NAYMAN-
Delikli Nane Abuklamaları veya Abuk Şekeri
Ağustos 2005

Bu başlıktaki tüm yazılar Ufuk NAYMAN a Aittir...
İzinsiz yayınlanamaz.